Nieuws
Superzondag Flevonice!
We zijn bij de schaatstraining al weer aardig op dreef; de techniek en de conditie gaan weer de goede kant op. Zou het dan ook een mooie schaatswinter worden? Bij een mooie schaatswinter denk ik toch vooral aan lekker buiten schaatsen. Dat bracht me op het volgende idee: wat zou het leuk zijn om met een groep Scharlakenhoffers naar Flevonice te gaan.
Dit idee opperde ik een keer in onze woensdag-trainingsgroep (Jans en Fred) en er bleek wel animo voor te zijn. We prikten de datum op zondag 17 december; vóór de kerstvakantie, maar nog wel met de mogelijkheid om je een beetje voor te bereiden. De mailing werd verspreid onder alle deelnemers van de trainingsgroep en op de website gezet. Het aantal aanmeldingen: voorlopig 6. De voorbereiding kon beginnen.
Omdat ik zelf nog nooit naar Flevonice geweest was, leek het me een goed idee om een keer mee te gaan met een ervaren toerrijder. Pieter Lubbert bereid zich voor op de Weissensee toertocht en nam me op maandag 11 december mee naar Flevonice. Het was een bijzondere dag: ’s ochtends lekker schaatsen bij een temperatuur rond het vriespunt en maar een handvol mensen op de baan, maar ’s middags code rood. Vanwege de sneeuw moesten we om 13 uur al van het ijs. De medewerkers van Flevonice waren zo vriendelijk om niet meteen naar huis te vluchtten. Ze hielden voor ons tweeën de keuken open, zodat we na het douchen nog een kop snert konden krijgen. Dat ging er goed in. Vervolgens voorzichtig naar huis terug door een prachtig wit landschap.
Het was een nuttige ervaring; buiten schaatsen is toch echt iets anders dan rondjes rijden in Kardinge. Ik verdeelde m’n energie niet goed en bleek een koukleum te zijn. Met die kennis op zak kon ik de deelnemers nog een keer informeren. “Neem kleding mee voor diverse omstandigheden en zorg voor voldoende energierepen”.
Toen was het dan zo ver: zondag 17 december. De laatste aanmeldingen bracht het aantal deelnemers op 10. En het was perfect wintersportweer; helder, koud en zonnig. Met drie auto’s gingen we op pad richting Biddinghuizen. Bij aankomst had iedereen een goed humeur en menigeen sloeg de koffie over. Flevonice, here we come! Er moest geschaatst worden, strava aangezet, Weissensee voorbereiding, noem maar op. Om 10 uur stond iedereen op de ijsbaan van 3 kilometer.
En we waren in goed gezelschap. Het stralende weer had veel trimmers en recreanten naar het ijs gelokt. Er hing een gezellige sfeer. De trimmers herkenbaar aan hun Salomon’s en de recreanten aan hun combi-noren en ouderwetse schaatsen. Binnen “no time” waren de Scharlakenhoffers opgegaan in de menigte schaatsers. Nynke en Herman, Fred en z’n dochter Marike en Jan-Kees vonden allemaal snel hun draai. En de Skate for Air-groep met Addy, Pieter, Maarten en Luuk schaatste alsof ze al op de Weissensee waren.
Bij de lunch kwamen de verhalen over het aantal rondjes en de geweldige omstandigheden snel op gang. Hoeveel heb jij er gereden, welke afstand? En ondertussen ging de snert er goed in. Het was duidelijk dat iedereen van plan was die middag een prestatie te leveren. Droge sokken aan, pleister op de blaren, en weer gaan! Als we niet hadden afgesproken om rond 15 uur te stoppen zouden ze tot het donker doorrijden. Hoeveel rondjes het uiteindelijk zijn geworden? Ik zou het niet weten. Maar strava houdt het bij: de geringste afstand was 70 km, de doorzetters hadden 80 km en de Weissensee-trein had meer dan 100 km afgelegd. Bij de “after-skate” konden we nog even nagenieten met een warme chocomel of een biertje in een hoekje van de Flevobar. Moe en voldaan ging iedereen huiswaarts; dit was een superzondag. Wintersport in ons eigen land; doen!!
Cornelis Nolta
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen